Wymogi formalne:
- Przyjmowane będą teksty nigdzie wcześniej nie publikowane (również w wersji elektronicznej).
- Artykuły do publikacji można składać do końca wakacji (31 sierpnia).
- Przy wysyłaniu wiadomości mailowej w polu tekstowym zawrzeć:
- imię i nazwisko autora (autorów)
- adres poczty elektronicznej
Wymogi edytorskie:
1. objętość:
- Objętość minimalna nie jest określona, zaś objętość maksymalna nie powinna przekraczać 10 stron maszynopisu
Wymogi techniczne:
- Imię i nazwisko Autora / Autorki, adres email oraz afiliacja (opcjonalnie nr ORCID):
- Lewy górny róg
- Czcionka: Times New Roman
- Wielkość czcionki: 12 pkt.
- Tytuł referatu:
- Czcionka: Times New Roman
- Wielkość czcionki: 12 pkt.
- pogrubiony, wyśrodkowany
- Tekst główny:
- Czcionka: Times New Roman
- Wielkość czcionki: 12 pkt.
- Interlinia: 1,5
- Przypisy (dolne):
- Czcionka: Times New Roman, ielkość czcionki: 10
- Interlinia: 1,5
- Przypisy w tekście należy należy umieszczać przed kropką.
- Marginesy:
- normalne (2,5 cm z każdej strony)
- Wyróżniki:
- cytaty w tekście: cudzysłów
- dłuższe cytaty: bez kursywy, bez cudzysłowu w osobnym akapicie, wcięcie całego akapitu, linijka odstępu przed i po cytacie, czcionka Times New Roman , 11, interlinia 1
- zwroty obcojęzyczne: kursywa
- tytuły książek, artykułów i dzieł sztuki – kursywa, tytuły czasopism – cudzysłów
- Informacje dodatkowe:
- tekst wyjustowany, również w przypisach
- pojedyncza spacja
- wcięcia należy robić za pomocą pojedynczego tabulatora
- włączone dzielenie wyrazów
- Formatowanie zgodne z Microsoft Office Word
- Rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy, diagramy itp. powinny zostać zamieszczone w tekście oraz podpisane. Ponadto użyty w tekście materiał ilustracyjny należy załączyć w oddzielnych plikach w formacie JPG w wersji czarno-białej.
Wzory przypisów:
Monografie
- B. Ryszewski, Archiwistyka. Przedmiot, zakres, podział, Toruń 1971.
- A. Gieysztor, Zarys nauk pomocniczych historii, Warszawa 1948.
Prace zbiorowe i prace pod redakcją
- A modern archives reader. Basic readings on archival theory and practice, red. M. F. Daniels i T. Walch, Waszyngton 1984.
- Problemy historii i archiwistyki, red. T. Mencel, Lublin 1986.
Artykuły w czasopismach naukowych
- A. Stebelski, Porządkowanie akt, „Archeion” 19-20, 1951, s. 105-138.
- A. Wojtasiewicz, Wybrane pojęcia teorii tekstu, „Zagadnienia Informacji Naukowej” 2, 1978, s. 3-9.
Artykuły w zbiorach studiów lub pracach zbiorowych
- A. Przywuska, Zasada przynależności zespołowej w teorii i praktyce Archiwum Państwowego w Gdańsku, w: Komputeryzacja archiwów, t. 3, Problemy zespołowości i w archiwistyce i praktyce archiwów, red. H. Robótka, Toruń 1997, s. 20.
Skróty w przypisach (prosimy o stosowanie polskich skrótów)
- Tamże
- Tenże
- Taż
- Dzieło cytowane – dz. cyt.
Przypisy powinny mieć numerację ciągłą w obrębie całej pracy. W przypadku przytaczania w kolejnych przypisach tej samej pozycji bibliograficznej należy stosować powszechnie obowiązujące skróty: Jeżeli w pracy powołujemy się po raz pierwszy na jakieś dzieło, to należy podać jego pełny opis bibliograficzny. W wypadku ponownego odwołania się do tego dokumentu bezpośrednio w kolejnym przypisie można zastosować jeden ze skrótów wraz z podaniem odpowiednich numerów stron.
PRZYKŁAD:
- K. Maleczyński, Biblioteki dziś, Warszawa 2007, s. 15-12.
- Tamże, s. 2.
- K. Maleczyński, dz. cyt., s. 43.
Jeżeli autor powołuje się na ten sam fragment dokumentu (na tych samych stronach), wystarczy w przypisie bezpośrednio następującym ograniczyć się do skrótu Tamże.
PRZYKŁAD:
- K. Maleczyński, Biblioteki dziś, Warszawa 2007, s. 15-12.
- Tamże, s. 2.
- Tamże.
W przypadku przytaczania w kolejnych przypisach tego samego nazwiska autora, należy stosować skrót Tenże, Taż.
PRZYKŁAD:
- B. Piesik, Lata mijają, Wrocław 1970, s. 16.
- Tamże, s. 19.
- Tenże, Czas leci, Wrocław 1972, s. 81.
- Tamże, s.12; zob. też I. Górny, B. Misiak, W miarę, Poznań 2002, t. 3, s. 20.
W przypadku przytaczania dzieła, które było już wcześniej cytowane, należy w przypisie podać tylko inicjał imienia i nazwisko autora oraz skrót dz. cyt.; jeżeli jest to praca zbiorowa – skrót tytułu z trzema kropkami. Jeżeli przytacza się więcej niż jedno dzieło danego autora, zamiast dz. cyt. należy podać skrót tytułu z wielokropkiem (por. w przykładzie przypisy 1 i 5 oraz odpowiednio przypisy 2, 3 i 7).
PRZYKŁAD:
- B. Kowalska, Piękne ulice, piękne kamienice, Zawada 2000, s. 15,
- A. Nowak, Budowle gotyckie w otoczeniu rokokowym, Sopot 2001, s. 38,
- Tenże, Otoczenie gotyckie budowli rokokowych, Gdańsk 1999, s. 50-80,
- S. Rosik, Bumelant w naszej rzeczywistości, Suwałki 1960, s. 19.
- B. Kowalska, dz. cyt., s. 3.
- A. Nowak, Budowle gotyckie…, s. 10,
- S. Rosik, dz. cyt., s. 21.
- B. Kowalska, dz. cyt., s. 3.
Gdy w tekście zasadniczym zreferowaliśmy czyjeś poglądy, nie przytaczając ich dosłownie, a są one zawarte w różnych miejscach cytowanej publikacji, wówczas opis źródła należy poprzedzić zob.
PRZYKŁAD:
- Zob. M. Krajewski, Stosunki polsko-niemieckie 2000-2003, Kielce 2005.
Jeśli chcemy czytelnika powiadomić, że daną kwestię, zagadnienie, temat poruszali także inni autorzy, wówczas należy zastosować odsyłacz por. i podać odpowiednie opisy bibliograficzne.
PRZYKŁAD:
- Por. F. Nowak, Niemcy i Polacy dziś, Szczecin 1997; L. Oleński, Polsko-niemieckie dylematy, Poznań 1998, s. 35-42; K. Pawlak, Deutsche Ordnung, Poznań 2001, s. 185-188.
Jeżeli cytujemy dany pogląd, myśl, zdanie z drugiej ręki (powołując się np. na przypis, który znaleźliśmy w wykorzystywanej przez nas publikacji), wówczas opis opracowania, za którym przytoczono czyjąś wypowiedź, poprzedzić należy skrótem cyt. za.
Link internetowy:
- Skupieński, Dyskusja nad perspektywami kształcenia archiwistów na polskich uniwersytetach – stadium pytań czy odpowiedzi, „Archeion”, t. 105, 2003, s. 23, [na:] http://www.archiwa.gov.pl/pl/wydawnictwa/epublikacje/w26.html, (26.09.2011).
W publikacji obowiązuje zapis słów jedno- i wielowyrazowych skrótami; wśród takich wyrazów:
- wiek – w., rok = r., na przykład = np., między innymi = m.in.
Daty podajemy słownie (np. 27 września 1998 r.).